Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

stimuli N M

  • 1 ācer

        ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup.    [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.
    * * *
    I
    maple tree; wood of the maple tree; maple
    II
    acris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJ
    sharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous

    Latin-English dictionary > ācer

  • 2 caecus

        caecus adj. with (once in H.) comp.    [SCA-], not seeing, blind: qui caecus annos multos fuit: corpus, the blind part, back, S. — Prov.: ut si Caecus iter monstrare velit, H.: apparet id quidem etiam caeco, a blind man can see that, L.— Fig., of persons, mentally or morally blind, blinded: non solum ipsa Fortuna caeca est, sed eos efficit caecos, etc.: mater caeca crudelitate: cupidine, S.: amentiā: quem mala stultitia Caecum agit, H.: mens, Ta.: ad has belli artes, L.: Hypsaeā caecior, H.—Of wolves: quos ventris Exegit caecos rabies, blind to danger, V.—Meton., of passions: avaritia: praedae cupido, O.: amor sui, H.: festinatio, L.: timor, Ph. — Praegn., blind, at random, vague, indiscriminate, aimless: caecae suspitionis tormentum: caeca regens filo vestigia, V.: consilium, rash: casus.—Not seen, not discernible, invisible, concealed, hidden, obscure, dark: vallum, Cs.: fores, private, V.: tabes, O.: volnus, in the back, V.: domūs scelus, V.: viae, blind ways, Tb.: res caecae et ab aspectūs iudicio remotae: fata, H.: eventus, V.: tumultus, secret conspiracies, V.: stimuli in pectore, O.: murmur, muffled, V. — Obstructing the sight, dark, gloomy, thick, dense, obscure: nox, Ct.: caligo, V.: in nubibus ignes, i. e. deepening the gloom, V.: domus, without windows: pulvis, V.: acervus, chaotic, O.: quantum mortalia pectora caecae Noctis habent! i. e. dissimulation, O.: exspectatio, i. e. of an uncertain result: crimen, that cannot be proved, L.
    * * *
    I
    caeca -um, caecior -or -us, caecissimus -a -um ADJ
    blind; unseeing; dark, gloomy, hidden, secret; aimless, confused, random; rash
    II

    Latin-English dictionary > caecus

  • 3 novercālis

        novercālis e, adj.    [noverca], of a step-mother: novercali sedes praelata Lavino, named for his stepmother, Iu.— Step-motherly, malevolent: odia, Ta.: stimuli, Ta.

    Latin-English dictionary > novercālis

  • 4 stimulus

        stimulus ī, m    [STIG-], a prick, goad: Parce stimulis, O.: dum te stimulis fodiamus.—Prov.: Advorsum stimulum calces, kick against the pricks, T.—In war, stakes bearing iron hooks buried in the ground (to impede the enemy), Cs.—Fig., a spur, incentive, incitement, stimulus: animum gloriae stimulis concitare: Omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit, O.: non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis, L.; cf. acriores quippe aeris alieni stimulos esse, L.: acrīs Subiectat lasso stimulos, H.— A sting, torment, pain: stimulos doloris contemnere: stimulos in pectore caecos Condidit, O.
    * * *
    spur/goad; trap/spike in earth; prick/sting/cause of torment/torture instrument

    Latin-English dictionary > stimulus

  • 5 inimicalis

    ĭnĭmīcālis, e, adj. [inimicus], inimical, hostile (late Lat.):

    stimuli,

    Sid. Ep. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > inimicalis

  • 6 novercalis

    nŏvercālis, e, adj. [noverca], of or belonging to a step-mother (post-class.).
    I.
    Lit.:

    novercales ibat venator in agros Ascanius,

    of Dido, Stat. S. 5, 2, 118:

    atque novercali sedes praelata Lavino,

    called after Ascanius's step-mother, Lavinia, Juv. 12, 71:

    Mycenae,

    i. e. sacred to Juno, the stepmother of Bacchus, Stat. Th. 7, 177.—
    II.
    Transf., of or like a step-mother, i. e. hostile, malevolent:

    novercalia odia,

    Tac. A. 12, 2:

    novercales Liviae in Agrippinam stimuli,

    id. ib. 1, 33:

    novercalibus oculis aliquem intueri,

    Sen. Contr. 4, 6: erat circa illum Zenobia novercali animo, Treb. XXX. Tyrann. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > novercalis

  • 7 stilus

    stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].
    I.
    In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):

    ligneus,

    Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—
    II.
    In partic.
    A.
    A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:

    cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,

    Cic. Brut. 24, 93:

    orationes paene Attico stilo scriptae,

    with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,

    (comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,

    Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:

    saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,

    Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:

    et mihi vertenti stilum in Gallias,

    i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:

    stilis me totum usque ulmeis conscribito,

    i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—
    B.
    Transf.
    1.
    = scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:

    stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:

    multus stilus et assidua lectio,

    id. 10, 7, 4:

    stilus exercitatus,

    i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:

    tardior stilus cogitationem moratur,

    Quint. 1, 1, 28:

    neglegens,

    id. 2, 4, 13:

    multus,

    id. 10, 1, 1:

    tardus,

    id. 10, 3, 5:

    rudis et confusus,

    id. 1, 1, 28:

    fidelis,

    id. 10, 7, 7:

    stilo incumbere,

    Plin. Ep. 7, 29, 9:

    aliquid stilo prosequi,

    id. ib. 1, 8, 8;

    2, 3, 3: signare stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,

    in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:

    oratione et scripturā,

    id. Phorm. prol. 5); cf.:

    unus sonus est totius orationis et idem stilus,

    the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:

    artifex stilus,

    an artistic style, id. ib. 25, 96:

    familiares opes velut supremo distribuens stilo,

    i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—
    2.
    A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;

    in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,

    Plin. Ep. 1, 8, 5:

    pugnax et quasi bellatorins,

    id. ib. 7, 9, 7:

    laetior,

    id. ib. 3, 18, 10; cf.:

    diligentis stili anxietas,

    Tac. Or. 39:

    (Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,

    Suet. Aug. 85:

    affectatione obscurabat stilum,

    id. Tib. 70:

    stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,

    Macr. S. 5, 1; 6, 3.—
    * 3.
    A decision, verdict, opinion, App. M. 10, p. 242, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stilus

См. также в других словарях:

  • stimuli — Latinate plural of STIMULUS (Cf. stimulus) …   Etymology dictionary

  • Stimuli — Stimulus Stim u*lus, n.; pl. {Stimuli}. [L., for stigmulus, akin to L. instigare to stimulate. See {Instigare}, {Stick}, v. t.] 1. A goad; hence, something that rouses the mind or spirits; an incentive; as, the hope of gain is a powerful stimulus …   The Collaborative International Dictionary of English

  • stimuli — ● stimulus, stimulus ou stimuli nom masculin (latin stimulus, aiguillon) Tout élément physique, chimique ou biologique capable de déclencher des phénomènes dans l organisme, notamment des phénomènes nerveux, musculaires ou endocriniens. ●… …   Encyclopédie Universelle

  • Stimuli — Reiz und Reizantwort Ein Reiz oder Stimulus (Mehrzahl: Stimuli) im Sinne der Neurobiologie ist eine Einwirkung von außerhalb einer Sinneszelle, welche eine überschwellige Depolarisation der Zellmembran bewirkt und so ein Aktionspotenzial auslöst …   Deutsch Wikipedia

  • Stimuli — Stimulus En psychologie, un stimulus (au pluriel, stimuli) est un agent matériel susceptible de provoquer un changement de comportement chez le sujet observé (humain ou non). Dans le domaine de la psychologie expérimentale et de la biologie, un… …   Wikipédia en Français

  • Stimuli et Clavi — i. e. theses adversus huius temporis errores et abusus: Spieße und Nägel d.i. Streitsätze wider die Irrnisse und Wirrnisse unserer Zeit (Goads and Nails, that is, Theses Against Errors and Abuses of This Time). 95 theses published by North German …   Wikipedia

  • Stimuli supranormaux — Stimulus supranormal En biologie, les stimuli supranormaux ou hyperstimulus sont des caractères qui provoquent des réponses exagérées des organismes. C est Konrad Lorenz[1] qui le premier a mis en évidence qu une oie préfère rouler vers son nid… …   Wikipédia en Français

  • Stimuli — Sti|mu|li: Pl. von ↑ Stimulus. * * * Sti|mu|li: Pl. von ↑Stimulus …   Universal-Lexikon

  • stimuli — stim·u·li (stimґu li) plural of stimulus …   Medical dictionary

  • Stimuli — Sti|mu|li: Plur. von ↑Stimulus …   Das große Fremdwörterbuch

  • stimuli — stim·u·lus || stɪmjÉ™lÉ™s / mjÊŠl n. something which incites to action; something which quickens a physical or mental process …   English contemporary dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»